کد مطلب:33742 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:104

در اندیشه ها و تعالیم دینی، خدا گرایی و مرگ اندیشی دو روی یك سكه اند. هر چه آدمی مرگ اندیش تر باشد، نفس اش برای خدا پرستی مستعدتر است، چرا كه با تامل در مرگ، آن ذلت حقه ی حقیقه ای كه باید در دل بنشیند، در دل او خواهد نشست و آدمی را به ذلت خود مقر خواهد كرد. این ذلت از سر زبونی و ضعف اخلاقی نیست، بلكه عین موجودیت انسان است. اگر آدمی به این ذلت اعتراف نكند، در واقع در عرصه ی خود شناسی نقصان دارد.

[صفحه 316]

صفحه 316.